De blonde vrouw aan de weg, Porto rico, en muziek.

Boa tarde gents,

Het is weer eens tijd een nieuw verslag tevoorschijn te toveren. Ik wil beginnen met het volgende: Mocht iemand een vraag hebben over een Brazilië, vraag het! Dan zal je vraag in de volgende blog gewoon beantwoord worden, that's a promise!

Er zijn veel dingen gebeurd deze week die een glimlach op mijn gezicht wisten te brengen. Bijvoorbeeld heb ik zaterdag een presentatie over Nederland moeten houden in het Portugees. En dat ging beter dan dat ik had verwacht!
Glimlach.

Elke uitwisselingsstudent deed een presentatie over zijn/ haar land, in groepen. Bijvoorbeeld de 2 Duitsers over Duitsland, de 2 Taiwanesen met z'n tweeën, etc. Aangezien voor zover ik weet de meest dichtstbijzijnde Nederlanders in Argentinië zitten, stond ik er dus toch echt alleen voor. Maar zoals al geschreven hierboven, het ging goed!
Hierna samen met een handvol uitwisselingsstudenten naar het winkelcentrum gelopen, de McDonalds kassa's gespekt.
Na deze partij overleeft te hebben ben ik samen met iemand naar een arm dorpje verderop gegaan, voor een Churrasco.

Geld hadden deze mensen duidelijk niet veel. Het licht flikkerde en viel uit, binnen de kortste keren stonden de kaarsen op de tafels voor verlichting. Dit gebeurde er blijkbaar vaak. De slaapkamers, oftewel een klein bed in een kamer, kon je alleen in via de buitenkant van het huis. Om de douchekop was een handdoek gewikkeld, zodat je een dikkere straal water krijgt, anders viel er denk ik niet onder te douchen. En een deur naar de badkamer was er niet.

Na de churrasco ben ik trouwens weggegaan, daar niet van. Ik moest namelijk nog feesten in Maringá, maar, dit waren gewoon dingen die mij opvielen aan dit huis. En het leek de normaalste zaak van de wereld. Als je over de wegen rijdt, zie je vaak huizen die x keer armer zijn.
En dat gaat natuurlijk tot zwervers die met kartonnen dekens slapen op de rotondes, en portieren van gesloten winkels. Wij hebben het echt goed voor elkaar qua huizen in Nederland. Je realiseert het niet als je het nog nooit echt anders gezien hebt, maar het is echt zo. Dus kijk even om je heen als je dit leest, en realiseer je wat voor een geluk je daarmee hebt.

Op de straten heb je 's avonds prostituees. En hier een klein iets waar ik enorm om heb moeten lachen. Al mag dat eigenlijk niet. Ik liep 's avonds met iemand over straat, en we zien 15 meter voor ons een blonde vrouw iets lezen. Weet niet wat, doet er ook niet toe. Terwijl wij naderen, stopt een zwarte auto met 2 mannen erin bij haar. We zien de vrouw opkijken en met een frons aan de mannen vertellen dat ze geen hoer is. De auto reed er snel vandoor. Godsamme, zo'n klein verhaal, misschien had je erbij moeten zijn maar wat heb ik erom gelachen.

De zus van mijn gastmoeder heeft 3 maanden in Maastricht gewerkt en heeft een Nederlandse baas. Niet lang geleden is hij samen met zijn vrouw in Maringá geweest, en ik heb met ze gesproken. Wat was dat ontzettend raar zeg. Nederlands spreken. Ik was helemaal in de war, omdat ik 3 talen tegelijk aan het spreken was. Engels Portugees en Nederlands.
Engels omdat zij met iedereen natuurlijk Engels spraken, Portugees omdat, nouja, de rest sprak Portugees, en met de Nederlandsen sprak ik Nederlands. Nou, ik zeg je, je haalt de talen allemaal door elkaar, maar het was wel ontzettend leuk vond ik om ze te spreken, en te vertellen over Maringá.

Ik heb ze een kaartje gegeven met het webadres van deze blog, dus mochten ze dit lezen, wil ik ze nog even bedanken!

Afgelopen weekend ben ik naar Porto Rico geweest. Nee, niet de vakantieplek. Een dorp 160 kilometer verderop, naar een huis van mijn gastopa- en oma. Een mooi dorpje, aan een grote rivier. Op de laatste dag in een restaurantje de vis uit de rivier gegeten.

'S avonds keek ik samen met mijn gastvader een serie. Na de eerste aflevering van het eerste seizoen gekeken te hebben, dachten we, weetje wat, we kijken de tweede aflevering ook. Goh, die was ook wel goed, laten we de derd... afijn. We hebben een heel seizoen op een avond gekeken. Oeps.

Gister heb ik een film gekeken in het huis van een uitwisselingsstudent uit Denemarken, samen met zijn gastouders. Maar voordat we dat deden zouden we naar een muziekvoorstelling gaan. Nou, joh, ik weet niet wat voor muziek ik ga horen, maar het zal wel leuk zijn!

Nee.

Het bleek religieuze muziek te zijn uit Noord- Brazilië. Ik ga even heel ondankbaar doen nu, ik waardeer echt dat ze me erheen brachten, echt, maar de performance van deze mensen kon je vergelijken met een zak aardappelen op een podium. Nu ik het erover heb, ik denk dat, mochten ze echt commercieel gaan, een zak aardappelen nog meer op kan brengen.

Ik word nog liever berooft van mijn telefoon, in de nacht, dan dat ik daar een tweede keer heen ga.

Of, nog sterker, ik hoor nog liever het geluid van mijn wekker op een maandagmorgen.
Goed, nu begin ik te overdrijven, maar, ik vond het verre van goed, en snap niet dat de andere uitwisselingsstudent het ok vond, en zijn gastmoeder scheen zich er ook prima te vermaken. Maar, ook dit is een stukje cultuur uit, dan wel het noorden, maar nog steeds Braziliaanse cultuur, en ik ben hier om ook die te ervaren. Dus ik ben blij dat ik het een keer gezien heb.

Dit weekend heeft iemand georganiseerd dat elke uitwisselingsstudent een gerecht maakt uit eigen land, en we een avond met z'n allen gaan feesten en alles eten. Wordt leuk, maar ik kan koken voor geen meter. Dat wordt wat. Als je een tip hebt, of een gerecht, let me know in de reacties hieronder!

Tchau queridas!