Eu vote Flavio

Eu vote Flavio Vincente, quarto cinco sete sete sete, vereador o Maringá!

Mijn gastvader heeft de verkiezingen gewonnen! Na een lange tijd van kabaal, propaganda, veel auto's met stickers van gezichten, namen en cijfers, waren dan zondag de verkiezingen, en mijn gastvader heeft ze gewonnen.
Wethouder van Maringá.

Stemmen is hier een big deal. Het is hier verplicht. De straf op niet stemmen lijkt wel een strafblad. Als je niet stemt kun je geen nieuw paspoort meer aanvragen, een baan vinden wordt bijna onmogelijk, zo niet onmogelijk, en er zijn tal dingen die dan niet meer gaan lukken. Stemmen dus.

Vanaf je 16e mag je stemmen, en vanaf je 18e is het verplicht. Ik vind het prima. Is er ook niemand die kan gaan zeuren dat je het niet eens bent met de huidige politiek terwijl je zelf niet gestemd hebt.

Elke maandag ga ik samen met mijn gastvader, Luisa en Felipe uit eten voor de lunch. Daar wil ik wel aan wennen.
Afgelopen maandag gingen we na het eten weer richting huis. We stapten de lift in. Die dag was Rodrigo, een vriend van mijn gastbroertje, ook mee.

1.. 2.. 3.. (..) 9.. 10.. 11. Verdieping elf. And we are back home. Lift stopt, en de deuren gaan... NU. ... NU. Ok... NU.
Nee. De deuren waren aan het protesteren, want die gingen niet open. En nog een keer, en toen gingen ze gelukkig open. Ik had het zelf nog niet eens door, maar achter me hoorde ik iemand naar adem snakken en naar de rand van de lift rennen. We waren nog helemaal niet op verdieping elf. Die was nog een halve meter hoger. Zit je dan met 2 halve claustrofoben vast in een lift. Heerlijk. Iemand drukte op de alarm knop, maar die laat alleen een zachte sirene horen, die je volgens mij alleen in de lift zelf kunt horen. Lekker handig.
Vervolgens begint te proberen de deur te forceren. Nou wil ik niet veel zeggen, maar we zitten er nog geen minuut. Dus doe rustig joh.

Na een minuut of vijf konden we de lift naar de tiende verdieping krijgen waar we wel uit konden stappen. Nou, dat waren de doldwaze 5 minuten van de dag.



De afgelopen tijd heb ik denk ik teveel getraind, of te snel opgebouwd. Want nu als ik ren voelt het alsof iemand met een stalen iets zacht doch pijnlijk tegen mijn scheen slaat. Dat is even uit te houden, maar wel heel vervelend.
Normaal gesproken ren ik 7 minuten naar de gym toe, 7 minuten terug, en in de gym 25 minuten. Maar dat doe ik nu niet meer tot die pijn over is.

Wat heb ik een zin om naar Dieka te gaan. Even een avond op z'n Nederlands feesten, want dat kunnen we toch echt beter. Of ik ben nog niet naar de goede club geweest. Want mijn uitgaan tot nu toe is naar een kroeg gaan, om een tafel zitten en daar wat drinken.

Laatst heb ik drop uitgedeeld in mijn klas. Nou, dat leverde gezichten op die ervan walgden. Nee serieus, er is niemand die het ook maar een klein beetje te pruimen vond.

Prachtig.

Ik heb nu al weekend. En het is pas donderdag! En daar ga ik nu van genieten. Tchau gents!

(Een laatste teaser: Het was hier laatst 38 graden)