Camboriú, en een enigszins uitgekomen voorspelling

Hallo mensen.

Op dit moment ben ik in Camboriú. Een strandstad redelijk dichtbij Maringá.
Met de bus is het 11,5 uur rijden. Als je een reis van 11,5 uur hebt, hoop je natuurlijk naast een schone jonge dame gezeten te worden. Maar in de realiteit, gebeurd dat helaas nooit. En inderdaad, ook dit keer was de stoel naast mij gegeven aan een vrouw van een jaar of 65 - 70. En praten hè, God wat kon die praten.

Nou had ik eigenlijk helemaal geen zin om alleen te luisteren en "Ja" zeggen in haar pauzes voor het ademhalen tussendoor, dus vertelde ik haar opzettelijk in mijn slechtste Portugees: "Sorry, ik ben een uitwisseling, ikke niet goed spreken Portugees." Wat werd beantwoord met "Oh? Leuk. Dus, waar was ik. Oh ja, mijn tante. Ze ging dus naar de supermarkt, en toen..." Beloofte een lange reis te worden.

Daarna een taxi gepakt naar het appartement van Inez, de vrouw van mijn vorige Hostvader. Toen ik binnenkwam werd er druk poker gespeeld. Ik ben aangeschoven om het potje te winnen.

Inez en haar twee dochters, Flavio (Hostvader), en Felipe (Gastbroertje) waren er al een tijdje. Ze hebben een appartement op de negende verdieping, anderhalf blok van het strand. In mijn bed hoor ik de golfen 's nachts omslaan. Heerlijk.


Donderdag ben ik hier gekomen. Nou kan ik je zeggen, het is hier prachtig. Veel mensen uit Maringá hebben een tweede huis hier. Kom redelijk vaak mensen tegen die ik herken, of ken.

De eerste avond zijn we naar het strand gegaan. De zee is ontzettend warm. Ik durf jullie te vertellen dat dit wellicht de warmste zee is waar ik in geweest ben. Al vinden Brazilianen het nog steeds 'Ijzig'.
Er hangt hier een relaxte sfeer, veel restaurantjes en barretjes, smal druk strandje, maar niet te druk. Met andere woorden; niet gek dat zoveel mensen hier een tweede huisje hebben.

Maringá heeft 5 uitwisselingsstudenten. Ik ben nummer 4 die hiernaartoe is geweest. Ik ben hier een Duitse uitwisselingsstudente tegengekomen die ik ken, mijn gastbroer kwam een Deen tegen, en iemand op Facebook (Nederlandse uitwisselingsstudente) schreef dat ze hier net weg was gegaan, en als ik wegga ze daarna weer terugkomt. Lopen we elkaar net mis..

Tweede avond hier weer naar het strand gegaan. Broertje en zijn vrienden hadden instrumenten mee, dus er werd gezellig muziek gemaakt, beetje gekloot. Nou ben ik zelf helaas op deze wereld gezet om uit triangels en luchtgitaren nog valse noten te halen, maar het was heel relaxed.
Er zijn hier veel plekken om uit te gaan, veel Brazilaans schoon en Braziliaanse bikini's, met andere woorden, VRIENDEN! KOM!


Ik ben nu ongeveer op het eind van mijn blog, maar er is nog 1 ding dat ik met jullie delen wil. In een van mijn eerste blogs schreef ik het volgende, waar ik even op terug wil komen:

"Ik verwacht dat de meren droog staan, de regen kookt en m´n spuug in m´n mond zal verdampen."

Nou, het valt in principe mee, ben er ondertussen wel aan gewend, maar over dat de regen kookt, ik heb letterlijk regen zien verdampen nadat het de grond raakt. We reden over de weg op oudjaarsdag. Het regende, en we reden letterlijk door opstijgende stoomwolken die van de weg kwamen. Dus, een derde van mijn voorspelling is uitgekomen!

... Min of meer.