Ik heb hier een brief van mijn moeder

Hallo mensen. Zoals sommigen van jullie zullen weten, hebben mijn moeder en mijn stiefvader een paar weken terug voet gezet in Brazilië. Op het eind hun bezoek heb ik mijn moeder gevraagd of zij misschien ook een blog wilde schrijven.

Nu, een paar weken later, is het huiswerk gedaan. Ik presenteer jullie, een ongecensureerde blog van mijn moeder over wat zij van Brazilië vond.
Met 2x een '[EDIT DOOR JUST]' en dan wat tekst van mij. Maar ik heb niks weggehaald. Enjoy.


" Wat was ik verbaasd Just toen jij inmiddels jaren geleden aan me vroeg of je een jaar naar het buitenland mocht. Dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht van jou. Ik realiseerde me dat het een unieke kans voor een jongen van jouw leeftijd zou zijn. Goed voor je ontwikkeling leek me en het bleek dat je ook nog geen idee had voor een vervolgstudie dus ja, mijn zegen had je
Het grote avontuur begon met de landenkeuze: een heen en weer tussen de VS, Chili, Brazilië en zelfs Japan kwam heel even in beeld!. Ik probeerde me voor te stellen hoe het zou zijn om jou een jaar te missen en dat je op grote afstand in een dergelijk land zou wonen en leven. Pff niet voor te stellen eigenlijk, voor een moeder. Maar altijd heb ik wel vertrouwen in je gehad.
Toen kwam de keuze voor dat grote Brazilië. Pffff he just, waarom Brazilië? 'Omdat ik de beste exchange ervaringen van de studenten uit Brazilië hoor' zei je me. Ik vroeg me af of dat de beste motivatie was… Maar het moest jouw keuze en beslissing worden en je was stellig en het lukte!!
Je haalde (wel weer spannend voor ons uiteraard) een Havo-diploma op zak en we hebben je na de Farewell-party toen naar Schiphol gebracht, uitgezwaaid en ik moest toch wel wat traantjes wegpinken toen je verdween richting de douane. Pfff wat een vreemd leeg gevoel krijg je dan als moeder. Ik had het gevoel dat onze navelstreng echt doorgeknipt werd [EDIT DOOR JUST: Hey mam, mocht dan verdomme ook wel eens tijd worden niet? :)]… Maar we komen je opzoeken Just!! 'Dat hoeft niet mam', gaf je me aan. Met een behoorlijke stelligheid… Maar ik heb je altijd al aangeven dat -of je het leuk vond of niet- ik zou je komen opzoeken!
En ja dat betekende dus dat Ruud en ik ook naar Brazilië gingen reizen: wauw!!
Het was uiteindelijk pas januari dat we besloten om naar jou toe te komen. Opa was flink ziek geweest en we durfden niet weg te gaan. Maar het ging steeds beter dus we maakten plannen. En toen vertrokken 23 februari!
We vlogen op het grote Sao Paulo. Daar overnachtten we, en de volgende morgen vroeg kwamen we een uur eerder aan dan gepland in jouw Maringá. Ik stond echt te trappelen van ongeduld… Dat wat geweldig, daar kom je aanrijden met je gastbroer!! Lekker in shorts en ja -ik had het al op FB foto's gezien- je bent een grote kerel geworden!! Enorm gespierd geworden wat zie je er goed uit. Dit was geweldig, om je jongste zoon zo in een totaal ander land en in een voor ons vreemde taal easy going te zien 'bewegen'…
Je hebt ons je gastgezin voorgesteld, we zijn geweldig onthaald door hen met een heerlijk ontbijt en je hebt ons toen Maringá laten zien. Het is een enorm vriendelijk stadje en tijdens de wandeling door het park hebben we heel wat bijzondere dieren gezien. Waterschildpadden, mooie vogels, aapjes… 's Middags een geweldig onthaal door je eerste gastgezin buiten de stad. We zien al veel van de omgeving: een prachtig groen glooiend landschap, koffieplantages, wijdsheid…
Wat een warme mensen die Brazilianen en wat een goed contact heb jij met hen. We zien dat ze dol op je zijn en met jou omgaan alsof jij hen kind bent. Dat is bijzonder om te zien. En Just wat spreek je de taal al. Indrukwekkend! Ook nodig je je exchange-vrienden uit. We zien een hecht groepje jongeren van all-over -the -world die allemaal een jaar in Maringá verblijven. Dat geeft natuurlijk een hele hechte band. Bijzonder, wat mooi!
Dan gaan we met zijn drieën reizen. Eerst met de bus naar Foz do Iguaçu, de watervallen. Enorm indrukwekkend! Ik geniet ervan om jou weer eens de hele dag om me heen te hebben. Ik merk dat je je hier als een vis in het water voelt. Je voert geanimeerde gesprekken met de taxichauffeur en er wordt veel gelachen. Alles in het Portugees uiteraard: ons ontgaat alles. Maar indrukwekkend is het. Geen haperingen, jeetje Just, complimenten! Het is bizar om je zoon zo te zien communiceren in een voor ons onbekend land en onbekende taal…
Daarna vliegen we naar de Amazone. Zo mooi dat jij hier ook nog niet was geweest. Dus we genieten allemaal volop van deze spectaculaire omgeving en avonturen.
Je hebt ons wel laten schrikken met die enorme Red-tailed-Boa. De gids vond het leuk dat jij die alleen vast ging houden en dat zag jij ook wel zitten. Maar opeens ontglipte hij deels. Dat was een hachelijk moment en moeders had goed de schrik te pakken [EDIT DOOR JUST: Ja, dat waren leuke tijden met die slang. Had het vooraf al afgesproken met die slang dat ik even zijn kopje los zou laten om jou te laten schrikken. Goed gelukt, je had je gezicht moeten zien! De slang en ik hebben er goed om kunnen lachen :)] … De dagen vliegen voorbij en helaas komt dan het moment van afscheid nemen. We vliegen via Brasilia. Daar splitsen onze wegen. Jij gaat terug naar 'huis' en wij vliegen door naar het oosten; Salvador. Weer afscheid, maar dit voelde absoluut anders dan het afscheid op Schiphol. Ik weet waar je naar terug gaat. Ik heb het nu gezien. En dat is super!
Wij hebben nog een geweldige anderhalve week in Salvador (inderdaad fantastisch, jij was er ook geweest), op tropisch Morro de SaoPaulo en dan de afscheidstopper Rio de Janeiro! Jij had het spectaculaire uitzicht… wij hadden wolken… maar mijn god wat een indrukwekkende stad! We missen onze gids wel. Het is anders. We moeten ons zien te redden met het Engels en handen en voeten… maar het lukt natuurlijk wel. Wel bedenken we -mochten we bijvoorbeeld eens door Argentinië gaan reizen- dat we veel zouden hebben aan een kleine taalcursus eerst.
Inmiddels zijn we alweer 7 weken terug! Het is niet te geloven. We hebben echt tijd nodig gehad om deze trip te verwerken. Zeg maar gerust dat we heimwee hadden. Niet alleen vanwege het feit dat het hier nog sneeuwde en vroor (We dachten dat het voorjaar zou zijn!). Je mag blij zijn dat het zomer is als jij hier weer terug komt.
Natuurlijk is het leuk om je broer weer te zien en hem ook alles te vertellen. Maar het voelde hier zo… tja hoe benoem je dat???
Just wat heb jij een geweldige keuze gemaakt met Brazilië. We sluiten het land in ons hart. Dank je wel Just voor jouw keuze voor Braziliê. Wij hebben de reis van ons leven gemaakt in die drie weken. Kun je nagaan hoe het voor jou zal zijn! Tot 14 juli lieve zoon!!



[EDIT DOOR JUST: Dit was mijn moeders blog. Nu nog 2 maanden en 6 dagen te gaan en mijn vliegtuig vertrekt, met mij, terug naar de lage landjes.]