De leerling wordt de leraar.

Hallo mijn vrienden!

Hoe is het met jullie? Het is hier, op een griepje en een afstervende stem na, helemaal super!

O god, ik zie net de 2 mussen het huis zijn binnengevlogen.

...


Goed ze zijn weer buiten. Goed, waar was ik. Griepje, super, nog redelijk op het begin van mijn blog dus.

Mijn laatste blog heb ik geschreven in Camboriú, waar ik het heerlijk heb gehad. Zon, zee, strand en Braziliaanse bikini's. Mijn laatste dagen daar heb ik rustig doorgebracht. Naar de oost- en westkant van Camboriú gaan, waar je prachtige uitzichten hebt. Je hebt daar allemaal bussen rijden verkleed als treinen op wielen. Ik noemde ze ook wel 'Ônibus retardade'. Wat een komisch gezicht.

Op mijn laatste dag een neppe Beat by Dr. Dré gekocht voor een omgerekende 17 euro. Een een Paraguays achtig marktje. Achja, moet kunnen toch.

Nachtelijke terugreis gemaakt in de bus, een reis van 12 uur. Ben altijd bang om te slapen in openbaar vervoer. Niet omdat ik Brazilianen niet vertrouw, niet omdat ik bang ben voor mijn spullen, maar omdat ik bang ben om mijn halte te missen. Dus het was een onrustig nachtje voor mij.
Na thuiskomst even een goeie pot pitt'n.

De daaropvolgende dagen waren rustig, alles in Maringá ging nog zijn gangetje. De huishoudster at alle chocolade in het huis op, vrienden van mijn broer komen over om een waterpijpje met elkaar te doen, om daarna Fifa te spelen en te vloeken dat deze Xbox niet goed werkt als ze X te lang indrukken op de controller.

En toen belde Alexander me. De viking uit Denemarken die ook zijn uitwisseling in Maringá doet.
"Just, kom naar Açaízeira, er is een nieuwe uitwisselingsstudent uit Nieuw Zeeland in Maringá, en we eten açaí met hem. Kom ook"
Açaí is een heerlijk typisch Braziliaans soort ijs, wat je met muesli, banaan, suiker, of wat dan ook bedekt. Het is wordt gemaakt van een besje die je niet zo kunt eten, dus maken ze er ijs van. Verdomme wat lekker.

Dus, Nederlander die ik ben, pak ik een fiets, en race ik door de stad naar Açaízeira, een plek in Maringá met heerlijke Açaí. Enige persoon in heel Maringá die met de fiets is is natuurlijk een Nederlander. Dit hoor ik vaker.

Hier aangekomen tref ik Alexander (Denemarken), Chloe en Nick (Taiwan) hun gastzusjes, en onze nieuwe Gringo Jordie uit Nieuw Zeeland. Een goeie knul, ik mag hem wel. We hebben hem wegwijs gemaakt in Maringá, ik heb tolk Engels- Portugees voor hem gespeeld bij de mobielwinkel toen hij problemen had met zijn telefoon.

Ik voel me net iemand die zijn broertje voor het eerst meeneemt de wijde wereld in. Voelt goed :)
Hij redt het wel.

Ik weet niet of iemand een vraag aan mij heeft over Brazilië, Maringá, mij, of wat dan ook, maar weet dat je het altijd kunt stellen. Gewoon een reactie achterlaten!

Tot de volgende keer vrienden.

~ De leraar