Stuk uit mijn dagboek, Cianorte, en mijn geluk

"Voor de tweede keer zit ik in het vakantiehuis van Christio, eigenaar van de gym. Verdomme wat is het warm. Dit keer is Alexander ook mee, de uitwisselingsstudent uit Denemarken. Gekayakt vandaag, Alexander voorin de boot, ik achter. Nou heb ik altijd gedacht, roeien met een echte Viking, dat is iets dat iedereen wel eens wil doen. Maar een echte Viking was het niet. Beetje wiebelen met de boot, en het liefst zou hij over het water naar de oever sprinten. Maar zijn naam is niet Jezus, dus hij moest blijven zitten.

Het hele huis is, net als de vorige keer, bezaait met as. Overal, van de koffiekopjes in de kast tot de kussens op het bed. Blijkbaar is het as van de suikervelden enkele kilometers verderop. De planten worden in de fik gestoken, want als ze anders willen oogsten snijden ze zich kapot.

We zijn hier slechts een dag, even relaxen. Morgen heb ik dat kookgebeuren, waar ik eerder over schreef. Gister heb ik als slechte kookpiet alvast een berg pepernoten gemaakt."


Wat jullie net hebben gelezen is een stuk uit mijn dagboek dat ik een à twee keer per week bijhoud. Dit heb ik afgelopen vrijdag geschreven.
Dat het warm was, was niet overdreven. Ik was 15 minuten in slaap gevallen op een bank, en werd vervolgens nat van het zweet wakker.

Maar het was wel tof! En het kookgebeuren, was ook geweldig. Denk dat een stuk of 12 uitwisselingsstudenten naar Cianorte zijn gegaan om het waar te maken. Waren denk ik in totaal een stuk of 30 mensen aanwezig, en alles was echt heerlijk! Mijn pepernoten hadden meer kruiden nodig, maar die had ik niet. Maar de mensen die niet weten hoe pepernoten echt horen te smaken (A.k.a. iedereen) vonden het prima te pruimen.

Daarna lekker gerelaxed in het zwembad bij iemand thuis, beetje poolen, en 's avonds naar een groot feest gegaan. Een podium, en zwembad daarvoor (Denk dat het verboden was om te zwemmen, maar het feest was bij een publiek zwembad) en er was vuurwerk, ik heb het er enorm naar m'n zin gehad.

Ik zit as we speak in mijn laatste dagen van dit gezin. 1 December ga ik op reis naar Nordeste voor 20 dagen, en daarna ga ik naar een nieuwe familie. Ik vind het jammer..
Ik mocht van mijn gastmoeder niet op internet zeggen dat het geen normaal gezin is. Maar ze zijn goed gek :) Gek op de goede grappige manier. Dit is het gezin dat je wilt hebben als je op een uitwisseling gaat, en ik ken mijn volgende gezin helemaal niet. Ik hoop dat dat ook een leuk gezin is. Maringá zelf, de stad, is trouwens ook mooi. Ik heb dus geluk met zowel stad als familie! Top man.

Dit gezin had voor mij afgelopen zaterdag een surprise party gepland, voor mijn verjaardag over 2 dagen. Helaas was ik naar Cianorte, dus het ging niet door. Maar dit is een voorbeeld hoe ontzettend gaaf mijn gastgezin is. Ben echt blij met ze!

Nu ben ik aan het eind van deze blog, ik kijk even naar de reacties bij mijn vorige, en moet even een paar dingen in response geven. Sommigen begrepen dat ik naar Puerto Rico ben geweest. Nee, was dat maar zo, ik ben naar Porto Rico geweest. Een doprje 160 kilometer verderop ;)
Ook denken sommigen aan de hand van mijn vorige blog dat ik hier ook in armoede leef. Dat is niet het geval, ik leef hier in een prima appartementje op de 11e verdieping, zeer normaal ;)

Het is dan nu weer tijd om me om te kleden en de fiets te pakken, ik ga langs het huis van een andere uitwisselingsstudent (Jup, de nepviking) en dan ga ik weer naar de gym.

Je kunt me trouwens altijd een berichtje sturen op Facebook, mocht je een vraag hebben, of iets anders. Houd je vooral niet in!

Bedankt voor het lezen dan maar weer!