BRAZILIAANS PROTEST, laatste maand, afscheid

Hallo mensen!

Ja ik ben het, terug van weggeweest. Sorry dat ik zo lang op me heb laten wachten met een nieuwe blog.

Er is zoveel gebeurd de afgelopen tijd, dat ik het niet eens allemaal zo hier neer kan zetten.
Ken je dat gevoel, wanneer je zo veel te doen hebt, dat je besluit maar te gaan slapen?
Het is ongeveer zo.

Ik zal een beetje snel door de afgelopen maanden heen bladeren, en dan zal ik mijn blog vervolgen alsof ik 2 weken geleden voor het laatst geschreven heb. Kom je hier alleen voor het verhaal over de protesten, skip dan maar naar beneden tot de 2 lijnen '____ ' onder elkaar.

De eerste uitwisselingsstudenten zijn alweer terug naar hun land. De eerste die wegging was een meisje uit Frankrijk, kort daarop gevolgd door een uit Canada. En nu gaan ze weg, vliegtuig na vliegtuig vertrekt.
Het is zo apart, om al die mensen, waarmee je vele herinneringen hebt zo snel achter elkaar te zien vertrekken. De meest recente was een Taiwanees meisje, die 2 dagen geleden vertrok. De volgende gaat morgen.
En Just gaat maar naar het vliegveld, en weer terug, en weer naar het vliegveld, en weer terug.

Ik zit nu al een tijdje in mijn laatste gastgezin. Ik zal er nu bijna 2 maanden zitten. Ik heb een gastbroer van 18, een gastzusje van 11, en voor het eerst in mijn leven dat mij bijstaat, woon ik in een huis waar de vader en moeder bij elkaar zijn.
Apart niet?

Gastbroer: João
Gastzus: Carolina (Caca)
Gastmoeder: Deborah
Gastvader: Altino

Tijdens een van mijn eerste weken in mijn laatste gezin kreeg ik ineens een bericht. Van een uitwisselingsstudent uit Polen, die ik heb ontmoet tijdens mijn reis door Nordeste. Hij woont honderden kilometers naar het Noorden, maar hij was nu voor 3 dagen in Maringá.
Dus die dagen veel met hem gedaan.

Die kerel heeft een echte 'The Hangover part 4' ervaring gehad hier. De nacht ervoor was hij naar een fesst gegaan, en was teruggekomen met 1 schoen aan zijn voet, en zonder bril. Zonder enige herinnering van de avond. Eerst kocht hij een nieuwe bril, en daarna moest hij op zoek naar zijn schoen. (Zat een custum steunzool in die hij moest hebben..)
Dus we gingen naar de laatste locatie die hij zich kon herinneren: De Subway. Daarna keek hij in zijn zakken naar bonnetjes. Belde zijn vrienden, etc. Op die manier zijn we de hele stad doorgelopen. Van de subway, tot de macdonalds, naar de locatie waar hij zijn feest had, naar het ziekenhuis waar zijn vrienden hem die nacht heenbrachten omdat hij zo dronken was.
Ongelofelijk. Toen ik hem vroeg wat hij had uitgegeven die avond was het antwoord, en ik was verbijsterd, omgerekend 8 euro. HOE?!
(Zijn eigen bril vond hij terug in een hoekje van zijn verblijfplaats hier de dag erna, hij kreeg zijn geld voor de nieuwe bril terug. De schoen is verloren gegaan in de straten van Maringá)

Een paar dagen na het vertrek van de Pool, die verder ging reizen, was het tijd voor me om ook afscheid te nemen van een Mexicaan die bij me in de klas zat. Ik ga die Taco missen..

Het centrale afscheidsfeest heb ik ook gemist helaas. Ik was die dag in de stad een kilometer of 300 hiervandaan, President Pudent. Daar was ik op de verjaardag van een vriend van mijn gastbroer. Een weekend lang daar gebleven. Dat was me mijn weekend wel. Laat ik maar geen details hier neerzetten, daarvoor moet je me maar persoonlijk een berichtje sturen :)

Ik hoorde dat jullie het de laatste tijd lekker hebben met het weer. Dan zal ik zo eerlijk zijn om jullie dit te zeggen: Hier is het momenteel redelijk bagger. Vandaag de hele dag regen, koude ochtenden. Dus, wil je mij terugpakken voor al die keren dat ik jullie lekker heb zitten maken, nu is je kans.

Hier gaat alles nog rustig en goed. Een week geleden kreeg ik bericht van iemand die ik eigenlijk helemaal niet kende. Een vriend van iemand die ik ken. Of ik hem kon helpen met zijn presentatie. Hij moest op de architectenopleiding een presentatie geven over Nederland. Of ik hem kon helpen. Dat ik heb ik gedaan, en was hartstikke leuk. Grappig om zo te zien hoe een buitenlander die nog nooit in NL is geweest zo een presentatie over Nederland maakt. Moest wel lachen om de uitleg die hij me gaf:
"Ik doe de presentatie, en dan moet jij zeggen of het klopt, of het niet klopt, en aanvullen. Zou je ook kunnen praten over jullie WETTEN VOOR FIETSEN en jullie RESPECT VOOR WIET?"
Uhm.. dus...


Iets dat apart is wanneer je in je laatste maand zit, is dat iedereen uit je klas ineens dingen met je wil doen. Ineens krijg je wel uitnodigingen om dingen te doen 's middags. Het hele jaar krijg je dat niet, en dan is het je laatste maand, en dan moet je ineens tegen mensen dat je niet kan, omdat je die dag al iets met iemand anders hebt staan. Jongens toch!

Afgelopen week heb ik een vliegticket gekocht naar Rio de Janeiro. Heb er op dit moment een beetje spijt van, want het was geen goedkoop ticket. En ik verblijf er maar 3-4 dagen. Maar ik hoop dat het leuk wordt.

Dan nu, ga ik vertellen over de protesten die hier op dit moment in Brazilië aan de gang zijn. Ik heb vanmiddag nog een stuk erover getikt op mijn facebook pagina. Datzelfde stuk zal ik hier nu even kopiëren:

________________________________________________________
________________________________________________________

Misschien hebben jullie het meegekregen in het nieuws, wellicht niet. Weet trouwens ook niet hoeveel aandacht er aan besteed is door de media.
Het is namelijk vaak zo, in Nederlands nieuws, dat wat er echt toe doet, snel tussen de headlines 'Barbie van Oh Oh Cherso heeft haar haar roze geverfd' en 'Zeehondencreche Pieterburen heeft een zeehondje in de zee gezet' komen.

Bovenop Brazilië stond een enorme emmer. Deze emmer zat vol met water. VOL.
Toen deed de overheid de prijzen voor de bussen omhoog met 0,20 Real. (= afgerond naar boven 7 eurocent)

Deze ene druppel viel in de emmer, de emmer liep over, en maakte Brazilië wakker.
Overal in het land zijn protesten aan de gang nu.
Een van de strijdkreten: "Het gaat niet om 20 centen, het gaat om onze rechten".

Die 20 centen is iets dat relatief klein is. Maar het deed de emmer dus overlopen, er is namelijk zo veel waar de bevolking het niet over eens is. Maarja, een aanleiding hoeft niet groot te zijn om iets groots te veroorzaken. Een ander voorbeeld dat ik daarvan zo op kan noemen is de moord op Frans Ferdinand, wat als gevolg de eerste wereldoorlog veroorzaakte.

Wat is er bijvoorbeed mis in dit land?
Nou, om zo maar even op te noemen:

- Corrupte regering, en hun straffeloosheid
- Pec 37 (Komt heel kort gezegd neer op vermindering van criminele opsporing/ onderzoek)
- De lage lonen van voornamelijk docenten (maar in het algemeen ook)
- Er moet meer geld in educatie gestopt worden.

Nou, Brazilië is wakker. São Paulo, Rio de Janeiro, Belo Horizonte.. Je zult de foto's heel makkelijk kunnen vinden als je het op Google intikt. Duizenden mensen op straat.

Een paar dagen geleden kreeg ik ook een uitnodiging voor het protest in Maringá. Bijna 15000 personen hebben op Facebook gezet dat ze gaan, 3000 misschien. (En nog 111000 die nergens op hebben gedrukt. Maar een paar mensen die ik daar tussen zie staan heb ik ook rond zien lopen, dus ik heb werkelijk geen idee hoeveel het er nou geweest zijn)

Maar het was vol. Een stoet. Een hele, hele, hele lange. Denk aan een lange stoet mensen in je hoofd, en verdubbel dat dan nog maar eens.


Het is heel vredig gelopen allemaal. Dat is natuurlijk heel saai voor jullie om te lezen, maar ik zou er groots over kunnen vertellen. Er zijn namelijk heus wel dingen gebeurd.
Heb een keer wel de benen moeten nemen namelijk.

Lees mijn volgende blog die ik online zet deze week, dan zal ik over mijn persoonlijke ervaring vertellen. Waarom ik dan de benen moest nemen, hoe we nou precies geprotesteerd hebben, wat we hebben gedaan, etc.

Maar, Brazilië is wakker. En daar zijn wel blij om.

"Het gaat niet om 20 centen, het gaat om onze rechten"
"ZONDER GEWELD"
"Ik ben een Braziliaan, met trots, met liefde"
________________________________________________________
________________________________________________________



Dat was wat ik op facebook heb gezet, met een foto erbij van mij en een groep vrienden, met de Braziliaanse vlag als cape, en groen en gele verf op mijn wangen.

Zoals jullie lazen in mijn bovenstaande bericht, er zijn heus wel dingen gebeurd, en ik heb 1x de benen genomen.

Het was een heel vredig protest. Ongeveer 10000 man op straat.
Toen ik aankwam op de plek waar het protest zou beginnen, waren ze al ongeveer een 15 minuten aan het lopen. Maar als ik naar links keek zag ik alleen maar mensen, en naar rechts ook.
Een man drukte geel en groene verf op mijn gezicht en dat van iedereen, en toen werd er luid gejuicht. Ik keek op en zag een bus aan de zijkant van de meute staan. Op zijn lichtbord stond:

"PARABÉNS NAÇÃO oftewel "GEFELICITEERD NATIE
BRASIL" BRAZILIË"

Dat gaf mijn eerste kippenvel-moment

Er waren soms harde knallen waar je je de pleuris van schrok, soms erg dichtbij. Soms hoorde je dan mensen een gil slaken van schrik.
Maar die knallen, dat was slecht vuurwerk dat de lucht inging, of een knaller die ergens op de grond lag. De politie was ook erg rustig.
Is het volk rustig, dan is de politie ook rustig. Werkt trouwens beide kanten op.

Nadat de groep naar de kathedraal gemarcheerd had, vervolgden we onze weg door de stad. Al die mensen liepen over het midden van de straat, tussen de geforceerd stilstaande mensen in hun auto's door. Die mensen moeten dan een halfuur wachten op die stoet mensen die langs blijft lopen, aan beide kanten van de wegen, zingend dat ze trotse Brazilianen met liefde zijn, schreeuwend dat iedereen de wegen op moet.

Het was werkelijk apart. Alles stopte. Mensen die in hun auto's zaten te wachten, maar met een glimlach op hun gezicht. Omdat het een vredig protest was, en voor het doel. Er werd getoeterd, gezwaaid, gefilmd. Ik zag mensen bijna dansen van blijdschap, zelfs in de auto's.

Op een gegeven moment (Bij de kathedraal) was er een knal en kwam er een dikke wolk wit gas de lucht in. De eerste gedachte van de mensenmassa was traangas van de politie, zoals bij andere protesten al gebruikt is. Bij de gedachte van traangas maakte de massa zich uit de voeten. Ook ik maakte me even uit de voeten. (Op dat moment was de massa mensen niet zo groot, iedereen had wel wat ruimte om zich heen, dus gevaarlijk was dat niet.)

Na ongeveer een halve minuut trok niemand zich meer iets aan van wat het was en vervolgende we onze weg weer. ik weet niet eens of het traangas was, of gewoon een rookbommetje van iemand die protesteerde. Ik denk het tweede. Maar op dat moment wisten we het niet natuurlijk.

De meute marcheerde naar een van de belangrijkste kruispunten van de stad. Misschien wel van de regio. Al het verkeer komt hier overheen.
Vrachtwagens stonden op de weg, trucks, auto's, en ga maar door.
En dan komt er zo'n massa mensen aan die massaal op het midden gaan zitten. Ik denk dat we daar een minuut of 15 zijn geweest voor we verder gingen. Na dit punt is de meute van +- 10000 man ontzettend snel opgelost. Ik zou met de groep pastel eten en naar huis gaan. Dus we gingen de meute uit, een andere kant op. Toen we 10 minuten later ineens onverwacht de groep weer tegenkwamen, waren er misschien nog maar een man of 300 over. Hier hebben we ons over verbaasd.

Zijn er dan helemaal geen rellen geweest? Ik moet zeggen, ik heb ze niet gezien. Ik heb gehoord dat 1 persoon een steen door een ruit heeft gegooid, en dat hij een minuut later is opgepakt door de politie.
En ik heb gehoord dat een klein groepje tuig wat beschadigingen hebben aangericht aan een bus. Dat is het enige wat ik heb gehoord. Goed dus!

Op Facebook zie ik geweldige foto's voorbij komen. Ik zal proberen een verzameling te maken. Ik had zelf ook mijn camera mee, maar die foto's zijn allemaal ontzettend slecht geworden en kunnen de prullenbak wel in.
Diezelfde avond was Maringá al nationaal in het nieuws. Ook dat gaf kippenvel.
Ik heb vaak kippenvel gehad tijdens dit protest, en was daadwerkelijk trots op de mensen die hier liepen, voor deze revolutie in Brazilië.

Ik zal proberen jullie op de hoogte te houden.

Bedankt voor het lezen mensen!